Τέλος πάντων, για την ενασχόληση με τη γη λέγαμε, αυτή την ενασχόληση που δεν αποφέρει βέβαια κανένα εισόδημα, αλλά σε φέρνει σε επαφή με το περιβάλλον, σε κάνει να αισθάνεσαι αυτάρκης, πως στα επερχόμενα δύσκολα θα μπορέσεις τουλάχιστον να επιβιώσεις. Ένα λοιπόν "πρόβλημα" που αντιμετωπίζουμε όσοι από το μηδέν ξεκινάμε αυτή την ενασχόληση, είναι και το "πότε μαζεύουμε αρωματικά φυτά και βότανα". Έψαξα στο διαδίκτυο, όπου βρήκα πολλά και ενδιαφέροντα. Θα σας μεταφέρω αυτό που τράβηξε την προσοχή μου. Το βρήκα σαν απάντηση από PALIOS σε ερώτημα αναγνώστη στο kalliergo.gr Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να το ξεχωρίσω, αλλά αν κρίνω από τη ρίγανη που μάζεψα ακολουθώντας όσο μπόρεσα τις οδηγίες του, το άρωμά της είναι καταπληκτικό.
Η απάντηση στο ερώτημα, όπως δημοσιεύτηκε:
Πότε θά μαζεύαμε τά αρωματικά φυτά; σέ ποία εποχή; Τί ιδιοτητες θά ηθέλαμε νά πληρούν ; Υψηλό αρωματικό δυναμικό σέ εκείνη τήν φάσι, αλλά καί προοπτική διατηρήσεώς τους κατά τήν συντήρησι. Τούτα, όμως, εν μέρει ενδέχεται νά αντιφάσκουν. Επιλέγομε μεγαλύτερη στάθμισι στό 2ο, χωρίς νά "ισοπεδώνεται" τό 1ο.
Νά σάς είπω μόνον γιά τά αυτοφυή - αυτοσυντηρούμενα φυτά καί όχι γιά τά καλλιεργούμενα - ποτιζόμενα. Στήν 2η περίπτωσι οι επεμβάσεις τού ανθρώπου μορεί νά μήν συνάδουν μέ τίς προσανατολισμένες από τό φυτό ιδιαίτερες λειτουργίες του, κατα τήν εποχή καί στήν αντίστοιχη φάσι.
Γενικά, τό φυτό έχει συγκεντρωμένο ένα μεγάλο δυναμικό προωρισμένο γιά τήν φάσι τού άνθους. Μέ τό άνθος του στή πλήρη ανάπτυξι, "ξεθυμαίνει" λίγο τό δυναμικό τής κλάρας του. Αμέσως μετά, αρχίζει νά αποκαθίσται σημαντικά, τό οποίο, άν καί κατώτερο τού προηγουμένου, παραμένει πιό σταθερό. (Στά καρποφόρα φυτά, από εκεί καί πέρα τό μείζον δυναμικό, έως καί εξντλήσεως, κατευθύνεται πρός τόν καρπό του. Δέν μιλάμε γιά καρποφόρα, αλλά γιά τά αρωματικά). Επειδή ουσιαστικά ομιλούμε γιά καλοκαιρινή εποχή, η πρωϊνή δροσιά - υγρασία καί η Σελήνη πρός τήν Πανσέληνο, θά λειτουργήσουν, στό ανάλογο μέτρο, όπως καί στήν ανάπτυξι, ενώ ο ζεστός καί ξηρός καιρός θά περιορίση τήν εκδήλωσι τών χαρακτηριστικών του, ενώ η Σελήνη πρός τήν χάσι καί ο δροσερός - ξηρός καιρός, (ιδιαίτερα μετά από ημέρες δροσιάς), συντείνουν πρός τήν τελειοποίησι .
Έτσι, στήν φάσι πρός τό άνθισμα, τό άρωμά τους είναι φαινομενικά πιό έντονο. ( Μάταια, προσπαθούσα κάποτε, παιδί, μήνα Μάη, νά ξεπλύνω από τά ρούχα μου τήν μυρωδιά πού είχαν αφήσει οι φασκομηλιές πού μέ είχαν αγγίξει! Ήταν τόσον βαριά πού δέν τήν ήντεχες.). Η μυρωδιά, όμως, τών φυτών αυτών σέ αυτήν φάσι, άν καί βαρειά, αποδεικνύεται μάλλον "μαλακή" καί όχι τόσον σταθερή στόν χρόνο συντηρήσεώς των. Αντιθέτως, μετά τό άνθος, όταν η κλάρα παίρνει καί στραγγίζει καί αναλόγως τόν βαθμό πού διατηρείται τούτη χωρίς νά ξεραίνεται, τά χαρακτηριστικά του είναι πιό σταθερά.
Γιά τούτο θά σού έλεγα:
- Μαζεύεις `ρίγανη, δυόσμο καί άλλα αρωματικά φυτά πού δέν ποτίζονται καί πού η κλάρα τους μετά τό άνθος παρουσιάζει κόπωσι, στήν αρχή τού άνθους τους.
- Εναλλακτικά, τούτα μπορείς νά τά μαζέψης καί πρός/από τό τέλος τού άνθους τους, όσον η κλάρα είναι ακόμη "ζωντανή", καί μέ τήν Σελήνη πρός τήν χάσι.
- Φρύγανα πού αντέχουν στήν ξέρα, (ακόμη καί άν `ρίχνουν ένα μέρος από τά φύλλα τους, ή ξεραίνουν κάποια κλαδιά τους), όπως θυμάρι, θρούμπι, φασκόμηλο κ.ά., όπως καί κλαριά δάφνης (βάγια), επιλέγεις μετά τόν Ιούλιο, όταν πάρει καί δροσίση λίγο ο καιρός. Εδώ περιμένεις τήν κατάλληλη στιγμή: Διαλέγεις ημέρες όπου τά βράδυα είναι πιό ψυχρά, δροσερά καί ξηρά. Χωρίς πρωνή δροσιά - υγρασία, αλλά 1-2 ημέρες μετά από τέτοια δροσιά . Τό πρωΐ, πρίν νά πάρη η ζέστη τού μεσημεριού, ή αργά τό απόγευμα στά απογευματινά απόσκια. Άν ξέρης καί επιτύχης τήν κατάλληλη ημέρα καί ώρα γιά τήν συλλογή τους, τό αποτέλεσμα θά είναι καταπληκτικό. Καί δέν είναι τυχαίο ότι τά αυτοφυή έχουν πολύ καρύερο άρωμα από τά καλλιεργούμενα. Η λογική αυτή δέν απέχει πολύ από εκείνη, βάσει τής ποίας οι χωρικοί επιλέγουν γιά τό σφαχτό ελευθέρας βοσκής, γιά τό πιό νόστιμο κρέας του. Όχι στήν άνοιξι- Ιούνιο, πού έχει άφθονο χορτάρι καί τρυφερό κλαρί. Αλλά, από τά μέσα Ιουλίου - τέλη Αυγούστου, όπου τό φαΐ τους έχει περιωρισθή σημαντικά, όταν έχει ήδη αρχίση η αποθυσαύρισις τού λοίπους (χωρίς νά φθάση στήν εξάντλησι) καί τό κρέας του είναι πιό "σιτεμένο", όπως λέγουν.
Η συντήρησις - αποξήρανσις τής κλάρας τών φυτών θά πρέπη νά γίνεται σέ χώρο σκιερό, ξηρό καί δροσερό. Όχι στό ήλιο, όχι σέ υγρασία, όχι κάτω από δένδρο. Τυλιγμένα ανάλαφρα (όχι πακτωμένα) μέ μιά κόλλα χαρτί (λαδό - κολλα), νά αερίζωνται κάπως, μέχρις νά ξεραθούν καλά.. Προσοχή:
κατά τήν συλλογή - μεταφορά τών φρέσκων κλαδιών, τά φύλλα τους νά μήν έρχωνται σέ επαφή μέ τό δέρμα σας, όχι μέ τί τό βρεγμένο καί πρό παντός όχι μέ τόν ιδρώτα σας . Θά μαυρίσουν! Σέ όλα αυτά θά πρέπη νά είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στόν βαθμό πού πρόκειται γιά πιό τρυφερά κλαδιά, (π.χ. όταν συλλέγωνται στήν αρχή τού άνθους).
Γιά τήν `ρίγανη, (όπως καί τό τσάϊ τού βουνού), μεγαλύτερη σημασία έχει τό μέρος όπου αναπτύσσονται τά άνθη, γιά τούτο προτιμάτε νά καθαρίζετε - πετάτε τά υπόλοιπα φυλλαράκια κάτω από σημείο τού 1ου άνθους , (στεγνώνει καί καλύτερα). Επίσης, αποφεύγετε νά κόβετε τήν `ρίγανη μέ κάτι τό μεταλλικό. Μόνον μέ τό χέρι, έστω καί άν τήν ξεριζώνετε! Σέ πολλές περιπτώσεις, (πού ίσως έχουν νά κάνουν μέ τήν σύστασι τού εδάφους), ή χρήσις μαχαιριού - ψαλίδας - δρεπανιού, τήν "δηλητηριάζει" καί θά κατσιάση γιά κάμποσα χρόνια μετά.
Γιά τά καλλιεργούμενα, εσείς θά κρίνετε, στήν ανάλογη λογική.
Τό χαμομήλι, μαζεύεις τό άνθος του, πρίν τινάξη. Δέν έχεις άλλη επιλογή από τήν αντίστοιχη εποχή τού άνθους του.
Τέλος, ερωτήστε καί κάν'α παλιό έμπορο, από αυτούς πού πωλούν αποκλειστικά αρωματικά φυτά, γιά τό πότε θά τά μαζεύετε...
PALIOS
πηγή: http://outekryooutezestinirvana
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου